podczas piątkowej audycji miałem ciężkie chwile, wymyślili pięciominutowe przerwy bez gościa, gdzie prowadzący ma mówić mając za partnera tylko mikrofon i słuchaczy, nie bylem przegotowany, pustka w głowie, coś we mnie za mnie coś tam mówiło. Aż boję się tego odsłuchać.
Czytam „Szczerze ” Donalda Tuska z serdeczną dla mnie dedykacja autora. Bardzo ciekawe. Ma to formę dziennika. Poruszmy się po samych szczytach życia politycznego, wielkie kłębowisko głów państw i plątanina spraw politycznych trudnych do rozplątania. Ale Tusk w politykach widzi też ludzi, stara się zaglądać za maski, jest dobrym psychologiem. Ujmuje mnie jego pasja do malarstwa, w czasie niezliczonych podróży często znajduje chwilę by wpaść do muzeum, czyta książki, codziennie biega po 10 km, pisze o żonie o wnukach. Człowiek w krwi i kości, świetny facet. Jak marnie przy nim wygląda Kaczyński, zaszyty w swojej żoliborskiej norze, nie znający świata, samotny, zatrzaśnięty w sobie i w swoich obsesjach.
Jarosław Kaczyński: Dzisiaj odrzucenie zła jest czymś niezwykle istotnym, bo zło atakuje. Atakuje nasz kraj,
ojczyznę, naród. Atakuje instytucję, która jest w centrum naszej tożsamości, atakuje Kościół katolicki – mówił prezes na mszy świętej w intencji jego zmarłej mamy Jadwigi. Ołtarz staje się dla prezesa trybuną do wygłaszania siłę pełnych nienawiści. A przecież to prawda: zło atakuje atakuje nasz kraj,
ojczyznę, naród.
I dalej o Tusku…jestem specjalistą od depresji, niestety i wczuwam w ludziach ta czarną nic, jeśli ja mają. Zawsze ja widziałem w Tusku, w jego spojrzeniu, nie depresję ale właśnie czarną norwidowska nić, a to jakoś mnie do niego zbliżało, więc wiem o czym mówi, gdy pisze „Pociągają mnie w literaturze smutek, depresja, przemijanie.”
Z Franiem na sankach, w naszym lesie są nawet małe górki, więc z nich zjeżdża, siarczysty mróz, ale nie dolegliwy. Potem Franio idzie oglądać psa huski u dalekich sąsiadów, jest zakochany w tej rasie.
Wielka bieda, bo za mało mamy energii na psa, to jednak wielkie zobowiązanie i kłopot.